همگان برای نوشتن چیزی دارند...

آری همه کس برای نوشتن چیزی دارند اما همه کس توان نوشتن ندارند ،واین در سده ی 21 لکه ی سیاهی است بر دامان انسان.نوشتن برای مردم شاید اهمیت بیشتری از گفتن داشته باشد ،چرا که در گفتن بسیاری ملاحظات هست که در نوشتن نیست.اینجا شرم حضور و روی دربایستی و ترس و نگرانی از واکنش وجود ندارد و تنها خود هستی و خود ..حتا گاه میشود که به شکلی ناشناس بمانی و در آن صورت بسیار راحت تر میتوانی دلت یا مغزت !را خالی کنی....امامشروط به داشتن توانایی نوشتن.اینجاست که به شماره ی مردمان ناتوان از نوشتن ،از اندیشه ها ،فکر ها روشها و راه حل ها بی بهره خواهیم شد و چه بسیار زیان ها که در این بهره نبردن ها عایدمان می شود.!تا سپس تر!